سیاست تحمیلی دو حزبی سیاست گذاران پشت پرده آمریکا ، نشانه دیکتاتوری گروهی

چک لیست هایی که پاسخ آن ها ، در داخل سوال میباشد : 

 

۱- چرا دولتهای ادواری آمریکا ، از لحاظ بکارگیری  روش های دیپلماسی ، علیه جمهوری اسلامی ایران ، از راهکارهای تضعیف کننده علیه ایران استفاده میکنند؟! 

 

۲ - چرا سیاستگذاران پشت پرده ادواری آمریکا ، در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ، همیشه از دو حزب بظاهر رقیب همدیگر ، سیستم تحمیل را بر آراء مردم آمریکا ، پیاده سازی کرده اند؟! 

 

۳- چرا سیاستگذاران پشت پرده آمریکا ، قدرت خود را بین دو حزب انحصار طلب جمهوریخواه و دمکرات ، دست به دست میکنند و در قبال چنین سیاست خودمحورانه که در نوع خود از آن میتوان به عنوان ، سیاست دیکتاتوری مخفی یاد کرد خود را به عنوان مدافعان حقوق بشر نامیده اند و ادعای دروغین دموکراسی را در نمایش ساختگی و تحمیلی دو حزب جمهوریخواه و دمکرات ، به مردم آمریکا ، تحمیل های تکراری کرده اند و با راه اندازی هیاهو و دعواهای ساختگی انتخاباتی ، مردم آمریکا را فریب میدهند مبنی بر اینکه در انتخابات ، رقابت وجود دارد!؟ 

 

مردم آمریکا از سیاست تحمیلی قدرت دو حزبی ، خسته شده اند چرا که زندگی یکنواخت و فاقد تحرک را در ابعاد مختلف بوجود آمده است.

 

سیاست تحمیل دو حزب در انتخابات آمریکا بر مردم مظلوم و بی دفاع آمریکا ، موجب شده است که اکثریت مردم آمریکا به بیماری های روحی و روانی و جسمی مبتلا شوند چرا که امواج منفی حاصل از این سیاست های تحمیلی سیاستگذاران مرفه و پشت پرده آمریکا ، خسارت بار است چون هر آنچه انسانها میکارند همان را برداشت خواهند کرد.

جنگ روانی - طبقه بندی احزاب بر حسب گرایش های عقیدتی

طبقه بندی احزاب بر حسب گرایش های عقیدتی : 

لارنس لاول احزاب سیاسی را بر اساس عقاید و گرایش های عقیدتی آنها به صورت ٤ بخش تقسیم بندی نموده است: 

١- لیبرال ها : آنهایی هستند که در قسمت اعتدالیون قرار گرفته ، موافق تغییر  و تحول اوضاع بوده  و همچنین از وضع موجود نیز راضی  هستند ، از لحاظ گرایش عقیدتی احزاب ، در طبقه ((لیبرال)) قرار میگیرند. 

 

٢- محافظه کاران : آنهایی هستند که در قسمت اعتدالیون قرار گرفته ، از وضع موجود راضی بوده و همچنین مخالف تغییر و تحول اوضاع هستند.

 

٣- مرتجعین : گروهی هستند که در قسمت افراطیون قرار گرفته ، از وضع موجود ناراضی بوده و همچنین مخالف تغییر و تحول اوضاع هستند. گروه مرتجعین ، انسان هایی ناراضی ، بی منطق و صاحب تفکرات سنتی و سخت هستند. 

 

٤- رادیکال ها : گروهی هستند که در قسمت افراطیون قرار گرفته ، از وضع موجود راضی نبوده و همچنین موافق تغییر و تحول اوضاع هستند. بطور کلی رادیکال در لغت به معنای ریشه ، بنیان و اساس  است و گروههایی که به زعم خود به دنبال تغییرات ریشه ای ، اساسی و افراطی هستند را میتوان در این راستا قرار داد.

 

در جامعه با ثبات ، مرتجعین و رادیکال ها در اقلیت بوده و عقاید آنها جایی در تصمیمات اجتماعی ندارد و بر عکس در چنین جوامعی ، محافظه کاران و لیبرال ها در اکثریت می باشند. 

 

ایالات متحده آمریکا با سیاست دو حزبی ، سعی دارد نوعی دیکتاتوری گروهی را در پس پرده خط دهی کند و با سرگرم نمودن مردم آمریکا ، آنها را در یکی دو حزب دمکرات یا جمهوریخواه به کنترل خویش درآورد! بازیگران شورای خدمات راهبردی آمریکا در پشت پرده ، با به جریان انداختن توپ بازی بین این دو حزب ، فرصت تنفس عقاید گروههای دیگر را از آنها گرفته اند و زندگی سیاسی مردم آمریکا را در میان دو حزب به تمسخر گرفته و سعی دارند با ادامه این بازی خسته کننده ، مردم آمریکا را به سمت زندگی ماشینی و روزمره ثابت ، همچنان تحت استعمار خویش قرار داده و با عوض نمودن افراد مختلف در ارکان بازی روزمره شان ، سیاست دموکراتیک را تبیین کنند! 

 

نبود فضای تنفس برای عقاید غیر از این دو حزب استعمارگر ، موجب شده است که زندگی اجتماعی و سیاسی مردم به عنوان مستعمره مصادره شده سیاستگذاران در حال تغییر باشد بطوری که قاب و ماهیت های یکسانی را با چرخش افراد مختلف به نمایش میگذارند و هر بار برای دادن سهم های سیاسی ، افراد دست آموز خود را با تغییر قیافه های مختلف به مردم معرفی کرده و به ایجاد رقابت ((صرفاً شکلی )) یا قیافه ای ، سوت بازی را مینوازند و مردم آمریکا را با این بهانه ها ، سرگرم و دلخوش میکنند! استعمار نوین دو موتوره آمریکا ، برای مردم خود ، جز یکنواختی و تنگی نفس کرونایی ثابت ، رهاورد دیگری ندارد!

افشین نجفقلی دوست - کارشناس ارشد مدیریت دولتی - فروردین ١٣٩٩ هجری شمسی 

دو حزبی

سیستم دو حزبی در کشورهایی چون آمریکا ، نقش جریان اندازی توپ فوتبال را در زمین بازی دو طرفه دولت و مردم ایفا میکند بطوری که در کشورهای دو حزبی ، سعی میشود نظرات قاطع دو حزب در طول دو مقطع زمانی حاکمیت پیش بینی شده اجرایی شود و با این پوشش مردم نیز بالإجبار میبایستی تحت تاثیر یکی از این دو حزب قرار گیرند و  در واقع برای خیلی از جامعه انسانی در حکم سازش با وضع موجودی را رقم میزنند که در دستان یکی از دو حزب دست به دست میشود!؟

چنانچه از شکل و محتوای دو حزبی های اجباری حاصل میشود باز هم موضوع دموکراسی آنچنان که شاید و باید ، نظرات جامعه انسانی را در الگوهای ارائه شده تامین کند ابهامات خاص خود را دارد که نیازمند بحث ها و بررسی های هوشمندانه تر را میطلبد! شاید به جرأت میتوان گفت که افسردگی حاصل از دست به دست شدن ظاهری اما یکنوتخت و تکراری قدرت یا حاکمیت ، حتی مشابه فصول سال هم از لحاظ تقسیم بندی سیستماتیک نیست! 

فصول سالی که بطور منظم و هوشمندانه در صدد تبیین این پیام از ناظم عالم میباشد که عملکرد حاکمیتی بشری نیز عین خواص فصول دارای فراز و مشیب های پیش بینی شده و نه اتفاقی را داشته باشد تا در فراسوی آن  بتوان نظریات نسبی آحاد جامعه انسانی را تصور نمود و بهبود بخشید و نسبت به نظم عملکردی حاکمیت ها با تخصیص خواص مرتبط با آن ، فصولی را قائل بود و عملیاتی نمود.

جریان داشتن تکراری قدرت در دو طیف یا دو حزب که دائما بصورت تعریف شده ، همدیگر را لغو مینمایند در دراز مدت موجب یکنواختی روحی جامعه انسانی و رکود تدریجی خواهد شد و بی شک آنچه که مهم است نزاع ها و 

جدل های ساخته فکر بشر آن بصورت ساختگی یا مصنوعی ، سبب هماوایی مردم نمیشود تکرار در سایه تنظیم واقعیت های متنوع و راه گشا و متاثر از بطن خواص فصلی متعدد و تنظیم سیاست های مبتنی بر حرکت هایی با صفات متناسب همراه باشد تا افسردگی تکرارهای بین دو حزب را شامل نشود!

بحرانی که کشورهای دو حزبی را دموکراتیک جلوه میدهد نقش تظاهر را در تقسیم قدرت خود محورانه آن بصورت پوششی بازی میکند تا به بهانه آن ، مشروعیت یا دموکراتیک بودن خود را از لإیه های اجباری آن حاصل آورد که نهایتا موجب فروپاشی خواهد شد و این اتفاق ، حتمی است!