Gradual shok

سیاستمداران ایالات متحده آمریکا از زمان بنیان گذاری پرچم های مستقل برای ایالات آمریکا ، و هدف گذاری این حرکت برای ماموریت سازی روند رو به نزول اقتصاد آتی آمریکا که چاره ای جز تجزیه ایالاتش را در پی خود خواهد داشت به طراحی استراتژی عقب گرد راهبردی و تدریجی خود مبادرت نموده اند تا شاید بتوانند در اجرای آخرین چاره خود ، شوک وارده را بصورت تدریجی مدیریت کنند و شاهد آوار کمتری در زلزله تجزیه شدن ایالات ، باشند!

اما چرا چاره نهایی را در اولین گام سیاست گذاری بکارگیری نکرده اند؟!!

پاسخ واضح است و آن این که چندین سیاست زدایی محور گرایانه را در دستور کار تامین منافع و برقراری نوعی موازنه قدرت را در خاورمیانه داشتند و دارند! آغاز بحران توسط رویداد ١١ ستامبر و ورود نظامی به حوزه برخی کشورها با هدف ارتقائ تجارت نفتی برای بازسازی اقتصاد ورشکسته خود و راه اندازی تجارتخانه های اسلحه فروشی و ناامنی فزاینده در خاورمیانه برای تداوم سیاست تضعیف سازی کشورها و ایجاد نوعی اشتغال فکری برای مهار فکری هیات های اندیشه ورز و سرازیر نمودن دلارهای نفتی و اسلحه فروشی به طرف آمریکا در نهایت اتفاقات امروزه جهان سیاست را نتیجه داد تا با هدف گذاری آخرین گلوله اقتصادی به شریان اقتصادی کشور مطرح و 

هسته ای ، نبوغ آینده جهان را به صورتی خود میخواهد تشکیل بدهد که البته ایران با حرکت رو به جلو در فن آوری هسته ای ، قدم هایی را از آمریکا ربوده و سیاستمداران آمریکایی را در آشکارسازی ضعف خود و اتخاذ مذبوحانه ترین روشها به توسط تحریم مایحتاج و کالاهای مصرفی و دارویی و ... به دنیا معرفی کند که سیاست آمریکا فقط تامین منافع و تضعیف ملتهای مطرح در پیشرفت برای ایام و دوران یکه تازی خود پس از تجزیه شدن ایالاتش میباشد تا قدرت خود را حفظ نموده و چپاول را در دستور کاری خودش داشته باشد!؟

اما در این مسیر جز بیماری روحی و روانی را به ملت آمریکا به بار نخواهد آورد و آنها را در افکار آلوده و غیر انسانی و درآمد های حاصل از آن غرق نموده و به سوی رکود فزاینده خواهد کشاند!

والعاقبة للمتقین